Bouldering: Ενέργεια, δύναμη & δυναμική

Μετάφραση: Δέσποινα Ραμαντάνη
Το Μπούλντερινγκ είναι ένα είδος αναρρίχησης, το οποίο πραγματοποιείται χωρίς σχοινί και συνήθως περιορίζεται σε πολύ σύντομες αναβάσεις πάνω από ένα μαξιλάρι πρόσκρουσης (bouldering mat), έτσι ώστε η οποιαδήποτε πτώση να μην οδηγήσει σε σοβαρό τραυματισμό.
Η εξάσκηση γίνεται κανονικά σε μεγάλους φυσικούς βράχους ή σε τεχνητά τείχη, σε γυμναστήρια ή κέντρα αναρρίχησης που βρίσκονται σε εξωτερικούς χώρους στην πόλη. Επίσης μπορεί να πραγματοποιηθεί στην βάση της πρόσοψης μεγαλύτερων βράχων και σε οικοδομικές κατασκευές ή δημόσια κτίρια (αστική αναρρίχηση).
Ιστορία
Οι καταβολές του αθλήματος εντοπίζονται στο  Ηνωμένο Βασίλειο, την Γαλλία και την Ιταλία στα τέλη του 19 ου αιώνα. Πρώτος επίσημος υποστηρικτής του Μπούλντερινγκ μπορεί να θεωρηθεί o Βρετανός μηχανικός και πρωτοπόρος αναρριχητής Oskar Eckenstein, ο οποίος έγραψε για αυτό το είδος αναρρίχησης και το 1890 διεξήγαγε έναν ανεπίσημο διαγωνισμό αναρρίχησης για τους ιθαγενείς στο Αskole, ένα χωριό στα όρη Karakoram. Για πολλά χρόνια , το Μπούλντερινγκ θεωρείτο απλώς μια ευχάριστη εκπαιδευτική ορειβατική δραστηριότητα, παρόλο που στην δεκαετία του 30 και στα τέλη της δεκαετίας του 40, ο Pierre Allain και η παρέα του απολάμβαναν αυτό καθ’ αυτό το άθλημα στο Fontainebleau, το οποίο θεωρείται από πολλούς ως η Μέκκα του Μπούλντερινγκ. Ο John Gill, μαθηματικός και ερασιτέχνης γυμναστής, που θεωρούσε το Μπούλντερινγκ μια συναρπαστική και προκλητική δραστηριότητα, ήταν ο πρώτος αναρριχητής που πραγματικά εξειδικεύτηκε στο άθλημα (στα μέσα της δεκαετίας του 50) και τάχθηκε υπέρ της νομιμοποίησης και της ανεξαρτητοποίησης του από συγκεκριμένους χώρους άσκησης.
Βασικές πληροφορίες για το άθλημα
Το Μπούλντερινγκ είναι ένα είδος αναρρίχησης που επικεντρώνεται στην ενέργεια, την δύναμη και την δυναμική. Σε αντίθεση με την παραδοσιακή ή την αθλητική αναρρίχηση το Μπούλντερινγκ εστιάζεται σε μεμονωμένες κινήσεις ή σε σύντομες ακολουθίες κινήσεων,  οι οποίες κατά κανόνα απαιτούν περισσότερη αντοχή σε μεγαλύτερα τμήματα του βράχου, όπου η δυσκολία των επιμέρους κινήσεων δεν είναι τόσο μεγάλη. Οι βραχώδεις διαδρομές αναφέρονται συνήθως ως προβλήματα (Βρετανική ορολογία), καθώς η φύση της αναρρίχησης είναι συνήθως σύντομη, αινιγματική και ομοιάζει αρκετά με την επίλυση προβλημάτων. Μερικές φορές τα προβλήματα αυτά επιβάλλουν ορισμένους τεχνητούς περιορισμούς. Το Μπούλντερινγκ επικεντρώνεται στην τεχνική της αναρρίχησης και όχι στην επιχείρηση μιας πλήρους αναρρίχησης.
Για να μειώσουν τον κίνδυνο τραυματισμού οι αναρριχητές σπάνια ξεπερνούν τα 3-5 μέτρα πάνω από το έδαψος. Οποιοδήποτε ύψος πέραν των 7 μέτρων θεωρείται από κει και πέρα ως ελεύθερη αναρρίχηση, παρόλο που τέτοιου είδους αναρριχήσεις μπορούν να οριστούν επίσης ως υψηλού βαθμού αναρριχητικά προβλήματα. Για μεγαλύτερη προστασία, οι αναρριχητές τοποθετούν κανονικά ένα μαξιλάρι πρόσκρουσης στο έδαφος για να μειώσουν τον κίνδυνο από την πτώση. Τέλος οι αναρριχητές διαθέτουν επίσης έναν ή περισσότερους παρατηρητές, οι οποίοι κατευθύνουν το σώμα του αναρριχητή προς το μαξιλάρι πρόσκρουσης κατά την διάρκεια της πτώσης, προστατεύοντας έτσι το κεφάλι του αναρριχητή από διάφορους κινδύνους.
Η δημοτικότητα του Μπούλντερινγκ αυξάνεται ολοένα και περισσότερο. Ως χώροι άσκησης του συγκεκριμένου σπορ θεωρούνται τα κλειστά γυμναστήρια ή ειδικά γυμναστήρια που εξειδικεύονται στο άθλημα.
Εξοπλισμός
Ένα από τα πιο γοητευτικά χαρακτηριστικά στο μπούλντερινγκ είναι ο ελάχιστος εξοπλισμός που απαιτεί. Σε γενικές γραμμές δεν χρειάζονται πολλά πράγματα – πέρα από κατάλληλη, άνετη και ευέλικτη ένδυση – ενώ συνηθίζεται επίσης να βλέπει κανείς αθλητές του Μπούλντερινγκ, οι οποίοι φορούν απλώς και μόνο ειδικά αναρριχητικά παπούτσια και έχουν μαζί τους μια τσάντα κιμωλίας και ένα ειδικό μαξιλάρι πρόσκρουσης.
Ο εξοπλισμός για το Μπούλντερινγκ μπορεί επίσης να περιλαμβάνει:

• Ελαστικά , λαστιχένια παππούτσια για καλύτερη πρόσφυση και δυνατότητες αναρρίχησης.
• Αραιή σκόνη κιμωλίας που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ξηραντικό χεριών κατά την διάρκεια της αναρρίχησης. Εναλλακτικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και υγρή κιμωλία.
• Ένα στρώμα, που ονομάζεται μαλιξάρι συντριβής. Τα στρώματα αυτά είναι γενικά παχιά, ορθογώνια μαξιλάρια από αφρολέξ με σκληρό υφασμάτινο κάλυμμα, τα οποία ανοίγουν και τοποθετούνται στην βάση του βράχου, καλύπτοντας τυχόν ανώμαλες επιφάνειες και παρέχοντας μια προστατευτική επένδυση σε περίπτωση πτώσης.
• Μια ή περισσότερες βούρτσες σε διαφορετικά μεγέθη, που χρησιμοποιούνται για να καθαρίζουν τις λαβές. Οι βούρτσες αυτές κατασκευάζονται συνήθως από τρίχες νάιλον ή εκλεκτής ποιότητας φυσική τρίχα και μπορούν να τοποθετηθούν στην άκρη μιας τηλεσκοπικής ράβδου, επιτρέποντας την κάλυψη της μεγαλύτερης εφικτής απόστασης.
•  Η αθλητική ταινία χρησιμοποιείται για να καλύπτει τραύματα και φουσκάλες, καθώς και για  την ενίσχυση των αρθρώσεων σε περίπτωση μυϊκής καταπόνησης.

Αξιολόγηση
Το Μπούλντερινγκ , όπως και τα άλλα είδη αναρρίχησης, έχει αναπτύξει το δικό του σύστημα αξιολόγησης, για την σύγκριση του βαθμού δυσκολίας των προβλημάτων, κυρίως επειδή τα προβλήματα στο Μπούλντερινγκ μπορεί να παρουσιάζουν πολύ μεγαλύτερες δυσκολίες από τα προβλήματα στις παραδοσιακές αναρριχητικές διαδρομές. Τα πιο διαδεδομένες κλίμακες αξιολόγησης είναι η κλίμακα του Fontainebleau που εκτείνεται από το 1 ως το 8c+ και η κλίμακα “V” του John Sherman, που ξεκινάει από το V0 και αυξάνεται με ακέραιους αριθμούς ως την προτεινόμενη ανώτατη βαθμίδα του V16. Και οι δυο κλίμακες η ανώτατη βαθμίδα είναι ανοιχτή και γι’ αυτό το λόγο αυξάνεται διαρκώς καθώς οι αναρριχητές καταπιάνονται με όλο και δυσκολότερα προβλήματα.

Posted in: Θεματάρες